Op donderdag 2 maart heb ik na een heerlijk dagje relaxen, kennis mogen maken met de mensen op het project en het stadje Ukanda, op ca 30 min. rijden van Msambweni. Na een heerlijk ontbijt ben ik samen met Liesbeth en Anja (2 Nederlandse vrijwilligers) naar blessed camp gelopen. Hier kennis gemaakt met de bewoners, de arts in het ziekenhuiisje (dkt John) en de verpleegkundige (sister Amy). Daarna ook gaan kijken in het lokale schooltje, het naaiatelier, de shamba, de kerk en de zeer vriendelijke bewoners van blessed camp.

'S middags ben ik samen met gastheer Leonard naar het stadje Ukunda gereden, met het openbaar vervoer, bestaande uit kleine minibussen (matatu's) en de brommer tuk-tuk. Hier is een grote supermarkt en een moderne telecomwinke enverschillende banken. Ukunda is de hoofdplaats van het zeer toeristische Diani Beach, waar het contrast tussen lokale bevolking en de toeristen goed zichtbaar is. De reis naar en van het Ukunda met de matatu's is een belevenis op zichzelf. De route gaat langs prachtige natuur en diverse cocosnootplantages. 's avonds had onze gastvrouw Phoebe weer heerlijk Afrikaans gekookt.

Op vrijdag heb ik eerst meegeholpen op de Shamba en heb daarna nader kennisgemaakt met Peter Ochiel, de directeur van het project en zijn vrouw. Ook de voorzitter was aanwezig. Samen met Anja en Liesbeth hebben we de activiteiten voor komende week besproken, die met name in het teken staan van het muziekonderwijs wat verzorgd wordt door een aantal leden van een Amerikaanse stichting die het project blessed camp ook ondersteunen. 'S middags tegen 15:00 uur, heerlijk gaan zwemmen in het zwembad van een nabij gelegen luxe lodge, waar wij als vrijwilligers gratis mogen zwemmen. Dit is op zijn tijd ook wel zeer wenselijk, want het is hier bloedheet met ca 35 graden en het koelt 's nachts niet echt af.

Vandaag, zaterdag ben ik met Anja en Liesbeth naar Ukunda gereden met de matatu. We hebben hier heerlijk aan het strand gezeten en kunnen genieten van de zee en een pizza. Tegen 15:00 uur nog wat boodschappen gedaan en daarna met de matatu weer naar Msambweni, waar we wonderbaarlijk genoeg een cafetaria hebben gezien. Dat ze je als toerist graag meer willen laten betalen als gangbaar is, is ons vandaag wel weer duidelijk geworden, bij de tuk tuk chauffeurs, maar als je goed kijkt en vraagt zijn er prima alternatieven. Onderweg hebben we nog een aantal verkopers, van safari's, potloden en verse vis af kunnen slaan en hebben we op de terugweg erg veel lol gehad in de matatu.

Kortom ik begin al aardig te wennen aan de leuke mensen en vooral de kinderen die maar Jambo, jambo (hallo) blijven roepen, de ongdwongen cultuur en het lage tempo, waarin alles gaat. Pole pole!

Morgen ga ik een bezoek brengen aan de kerkdienst, die door een Amerikaanse voorganger zal worden geleid. Dit gaat gepaard met veel dans en muziek! Ik laat me graag verrassen.

Kwaheri

Groeten

Stan

P's. De foto's zijn op de fotopagina terug te vinden.